حی علی الصلاه

بر خلاف تصوّر بعضى كه نماز را تكرار مى ‏دانند، نماز نردبان ترقى است كه هر چه بيشتر با حضور قلب خوانده شود بالاتر مى‏ روى، گرچه در ظاهر ركوع و سجودها تكرار مى‏ شود ولى در حقيقت همانند پلّه ‏هاى نردبانى است كه موجب بالا رفتن معرفت و ايمان انسان مى‏ شود.

به تعبير ديگر اين اعمال به ظاهر تكرارى، همانند كلنگى است كه براى حفر چاه مى ‏زنند، كلنگ زدن در ظاهر تكرارى است، امّا در واقع هر كلنگى كه مى ‏زنيد به عمق بيشترى مى‏ رويد ويك قدم به آب نزديك‏تر مى ‏شويد. به هر حال، ظاهر نماز تكرارى است، امّا در واقع عمق بخشيدن و پرواز است.

    اگــــــــــر نـه روی دل اندربرابرت دارم    *  من این نمــــــاز حساب نمــــــاز نشمارم

ز عشق روی تو من رو به قبـــله آوردم *  وگرنه من زنمـــــاز و قبــــــــــله بیزارم

از این نماـــــز ریائی چنان خجل شده ام *  که در بـــــرابـــــر رویت نظر نمی آرم

نماز کن به صفت چون فرشته باید و من  *  هنوز در صفت دیو و درد گرفتـــــــارم

کسی که جامه به سگ برزند نمازی نیست  * نمــــــاز من کــــه پذیرد که در بغل دارم

از این نمــــــاز نباشد بجـــــز که آزارت  * همان به آنــــکه ترا بیش از این نیازارم

از این نمــاز غرض آن بود که من با تو  *حدیث درد فـــــــراق تو باز نگـــــذارم

وگر نه این چه نمازی بود که من بی تو   *  نشسته  رو به محراب و دل ببــــازارم

اشــارتی که نمـــــــودی بشمس تبریزی  *  نظر به جانب مـــا کن غفور و غفـــارم

جلال الدین مولوی